Dyrektywy preprocesora
Dyrektywy preprocesora, takich jak #define i # ifdef, są zazwyczaj używane, aby programy źródła, można łatwo zmienić i łatwe do kompilacji w realizacji różnych środowisk.Dyrektyw w pliku źródłowym tell preprocesora, które mogą wykonywać określone czynności.Na przykład preprocesora można zamienić tokeny w tekście, wstawić zawartość innych plików do pliku źródłowego lub pominąć kompilacji części pliku poprzez usunięcie fragmentów tekstu.Linie preprocesora są rozpoznawane i przeprowadzane przed rozwinięciu makra.W związku z tym Jeśli makro jest rozszerzany na coś, co wygląda jak polecenia preprocesora, to polecenie nie jest rozpoznawany przez preprocesora.
Instrukcje preprocesora używać ten sam zestaw znaków jako instrukcje pliku źródłowego, z wyjątkiem sekwencje unikowe nie są obsługiwane.Zestaw znaków używanych w sprawozdaniu preprocesora jest taka sama, jak zestaw znaków wykonanie.Preprocesora rozpoznaje także wartości znak ujemny.
Preprocesora rozpoznaje następujących dyrektyw:
|
Znak numeru (#) musi być pierwszym znakiem nonwhite miejsca na wiersz zawierający dyrektywy; znaki spacji może pojawić się między znak numeru oraz pierwszej litery niniejszej dyrektywy.Niektóre dyrektywy zawierają argumentów lub wartości.Dowolny tekst występujący dyrektywy (z wyjątkiem argumentu lub wartości, który jest częścią dyrektywy) musi być poprzedzone ogranicznika komentarz jednowierszowy (/ /) lub ujęte w ograniczniki komentarza (/ * * /).Wierszy zawierających dyrektywy preprocesora może być kontynuowana przez bezpośrednio poprzedzający znacznik końca wiersza znakiem kreski ułamkowej odwróconej (\).
Dyrektywy preprocesora mogą występować w dowolnym miejscu pliku źródłowego, ale dotyczą one tylko reszty pliku źródłowego.