Udostępnij za pośrednictwem


Właściwość Breakpoint2.Name —

Ustawia lub zwraca nazwę punkt przerwania.

Przestrzeń nazw:  EnvDTE80
Zestaw:  EnvDTE80 (w EnvDTE80.dll)

Składnia

'Deklaracja
Default Property Name As String
string this { get; set; }
property String^ default {
    String^ get ();
    void set (String^ value);
}
abstract Name : string with get, set
function get Name () : String 
function set Name (value : String)

Wartość właściwości

Typ: String
Ciąg zawierający nazwę punkt przerwania.

Przykłady

Poniższy przykład demonstruje, jak używać Name właściwości.

Aby przetestować tę właściwość:

  1. Ustawianie punktu przerwania w aplikacji docelowej.

  2. Ustaw różne właściwości przerwania w Właściwości/Hit Count okno dialogowe.

  3. Uruchomienie dodatku.

public static void Name(EnvDTE80.DTE2 dte)
{
    // Setup debug Output window.
    Window w = (Window)dte.Windows.Item(EnvDTE.Constants.vsWindowKindOutput);
    w.Visible = true;
    OutputWindow ow = (OutputWindow)w.Object;
    OutputWindowPane owp = ow.OutputWindowPanes.Add("Name property: ");
    owp.Activate();

    // dte is a reference to the DTE2 object passed to you by the
    // OnConnection method that you implement when you create an Add-in.
    EnvDTE80.Debugger2 debugger = (EnvDTE80.Debugger2)dte.Debugger;
    owp.OutputString("HitCountTarget: " +
                        debugger.Breakpoints.Item(1).HitCountTarget);
    owp.OutputString("\nHitCountType: " +
                        debugger.Breakpoints.Item(1).HitCountType);
    owp.OutputString("\nLocationType: " +
                        debugger.Breakpoints.Item(1).LocationType);
    owp.OutputString("\nName: " + debugger.Breakpoints.Item(1).Name);
    debugger.Breakpoints.Item(1).Tag = "My Breakpoint";
    owp.OutputString("\nTag: " + debugger.Breakpoints.Item(1).Tag);
    owp.OutputString("\nType: " + debugger.Breakpoints.Item(1).Type); 
}

Zabezpieczenia programu .NET Framework

Zobacz też

Informacje

Breakpoint2 Interfejs

Przestrzeń nazw EnvDTE80

Inne zasoby

Porady: kompilowanie i uruchamianie kodu modelu obiektów automatyzacji — przykłady